پیراهن آستین بلند مردانه بادی اسپینرMen's long-sleeve

نقد و بررسی : پیراهن آستین بلند مردانه بادی اسپینر

پیراهن مردانه امروزی پیشینه بسیار طولانی دارد که فرم فعلی آن در اواخر قرن نوزدهم شروع به شکل گیری نمود .در سال ۱۸۷۱ شرکت برون و دیویس (Brown & Davis Co.) اولین نوع پیراهن را که قسمت سینه آن با دکمه بسته شده بود به ثبت رساند.

تا قبل از آن مردم پیراهن مردانه را از سر به تن می کردند. ولی تا آن زمان پیراهن برای مدت های طولانی به عنوان یکی از لباسهای رو موقعیت خود را تثبیت کرده بود . تا قرن هجدهم پیراهن زیر لباس رو پوشیده می شد و تنها یقه آن قابل مشاهده بود و به این ترتیب جزء لباسهای زیر محسوب می شد.

تا اواخر قرن نوزدهم پیراهن مردانه سفید مظهر ادب بود، فقط کسی که به اندازه کافی پول داشت پیراهن خود را چند بار برای شستشو می داد و افرادی که چند پیراهن برای تعویض داشتند می توانستند پیراهن سفید بپوشند . با توجه به اینکه انجام بسیاری از کارها به تمیزی پیراهن صدمه می زد ، فقط شخصیتهای خاصی می توانستند آن را بپوشند.(در واقع اشراف و ثروتمندان) .

در اواخر قرن نوزدهم پیراهن های راه راه هم به عرصه مد وارد شدند. البته آنها به سختی به عنوان بخشی از کت و شلوار رسمی – اداری آن زمان پذیرفته شدند. امروزه نیز به همین ترتیب می باشد و چنین پیراهن هایی رسمیت پیراهن سفید را ندارند .

فرم یقه یکی از اجزاء اصلی سبک پیراهن مردانه می باشد . در گذشته یقه پیراهن ها به گونه ای دیگر برش می شد و تفاوت اصلی آنها در یقه ایستاده و یقه معمولی بود . تا اواخر قرن نوزدهم یقه ایستاده با تنوع زیاد وجود داشت و اندازه دور گردن پهنای یقه را تعیین می کرد. به مرور یقه ایستاده جای خود را به یقه معمولی (شکاری) داد .